Jeremiah 49

1دربارهبنیعمّون، خداوند چنینمیگوید: «آیا اسرائیلپسرانندارد و آیا او را وارثینیست؟ پسچرا مَلْكُمجاد را بهتصرّفآوردهو قوماو در شهرهایشساكنشدهاند؟

2لهذا اینكخداوند میگوید: ایامیمیآید كهنعرهجنگرا در رَبّهبنیعمّونخواهمشنوانید و تلّ ویرانخواهد گشتو دهاتشبهآتشسوختهخواهد شد. و خداوند میگوید كهاسرائیلمتصرّفانخویشرا بهتصرّفخواهد آورد.»

3ایحشبونولولهكن، زیرا كهعایخرابشدهاست. ایدهاترَبّهفریاد برآورید و پلاسپوشیده، ماتمگیرید و بر حصارها گردشنمایید. زیرا كهمَلْكُمبا كاهنانو سرورانخود با همبهاسیریمیروند.

4ایدختر مرتّد چرا از وادیها یعنیوادیهایبرومند خود فخر مینمایی؟ ایتو كهبهخزاینخود توكّلمینمایی(و میگویی) كیستكهنزد منتواند آمد؟

5اینكخداوند یهوهصبایوتمیگوید: «مناز جمیعمجاورانتخوفبر تو خواهمآورد و هر یكیاز شما پیشرویخود پراكندهخواهد شد و كسینخواهد بود كهپراكندگانرا جمعنماید.

6لیكنخداوند میگوید: بعد از ایناسیرانبنیعمّونرا باز خواهمآورد.»

7دربارهادومیهوهصبایوتچنینمیگوید: «آیا دیگر حكمتدر تیماننیست؟ و آیا مشورتاز فهیمانزایلشدهو حكمتایشاننابود گردیدهاست؟

8ایساكناندَدانبگریزید و رو تافتهدر جایهایعمیقساكنشوید. زیرا كهبلایعیسو و زمانعقوبتویرا بر او خواهمآورد.

9اگر انگورچیناننزد تو آیند، آیا بعضیخوشهها را نمیگذارند؟ و اگر دزداندر شب(آیند)، آیا بهقدر كفایتغارتنمینمایند؟

10اما منعیسو را برهنهساختهو جایهایمخفیاو را مكشوفگردانیدهامكهخویشتنرا نتواند پنهانكرد. ذریتاو و برادرانو همسایگانشهلاكشدهاند و خودشنابود گردیدهاست.

11یتیمانخود را ترككنو منایشانرا زندهنگاهخواهمداشتو بیوهزنانتبر منتوكّلبنمایند.

12زیرا خداوند چنینمیگوید: اینكآنانیكهرسمایشاننبود كهاینجامرا بنوشند، البتهخواهند نوشید و آیا تو بیسزا خواهیماند؟ بیسزا نخواهیماند بلكهالبتهخواهینوشید. 13زیرا خداوند میگوید بهذاتخودمقسممیخورمكهبُصْرَهمورد دهشتو عار و خرابیو لعنتخواهد شد و جمیعشهرهایشخرابهابدیخواهد گشت.

14از جانبخداوند خبریشنیدمكهرسولینزد امّتها فرستادهشده، (میگوید): جمعشوید و بر او هجومآورید و برایجنگبرخیزید!

15زیرا كههانمنتو را كوچكترینامّتها و در میانمردمخوار خواهمگردانید.

16ایكهدر شكافهایصخرهساكنهستیوبلندیتلّها را گرفتهای، هیبتتو و تكبّر دلتتو را فریبدادهاست. اگر چهمثلعقابآشیانهخود را بلند بسازی، خداوند میگوید كهمنتو را از آنجا فرود خواهمآورد.

17و ادوممحّلتعّجبخواهد گشتبهحدیكههركهاز آنعبور نماید متحیر شده، بهسببهمهصدماتشصفیر خواهد زد.

18خداوند میگوید: چنانكهسَدومو عَمورهو شهرهایمجاور آنها واژگونشدهاست، همچنانكسیدر آنجا ساكننخواهد شد و احدیاز بنیآدمدر آنمأوا نخواهد گزید.

19اینكاو مثلشیر از طغیاناردنبهآنمسكنمنیعبرخواهد آمد، زیرا كهمنویرا در لحظهایاز آنجا خواهمراند. و كیستآنبرگزیدهایكهاو را بر آنبگمارم؟ زیرا كیستكهمثلمنباشد و كیستكهمرا بهمحاكمهبیاورد و كیستآنشبانیكهبهحضور منتواند ایستاد؟»

20بنابراینمشورتخداوند را كهدربارهادومنمودهاستو تقدیرهایاو را كهدربارهساكنانتیمانفرمودهاستبشنوید. البتهایشانصغیرانگلهرا خواهند ربود و هر آینهمسكنایشانرا برایایشانخرابخواهد ساخت.

21از صدایافتادنایشانزمینمتزلزلگردید و آواز فریاد ایشانتا بهبحر قلزممسموعشد.

22اینكاو مثلعقاببرآمده، پرواز میكند و بالهایخویشرا بر بصرهپهنمینماید و دلشجاعانادومدر آنروز مثلدلزنیكهدرد زهداشتهباشد خواهد شد.

23دربارهدمشق: «حَماتو اَرْفاد خجلگردیدهاند زیرا كهخبر بد شنیده، گداختهشدهاند.بر دریا اضطراباستو نمیتواند آرامشود.

24دمشقضعیفشده، روبهفرار نهادهو لرزهاو را درگرفتهاست. آلامو دردها او را مثلزنیكهمیزاید گرفتهاست.

25چگونهشهر نامور و قریهابتهاجمنمتروكنشدهاست؟

26لهذا یهُوَهصبایوتمیگوید: جواناناو در كوچههایشخواهند افتاد و همهمردانجنگیاو در آنروز هلاكخواهند شد.

27و منآتشدر حصارهایدمشقخواهمافروختو قصرهایبِنْهَدَدْ را خواهد سوزانید.»

28دربارهقیدار و ممالكحاصور كهنَبُوكَدْرَصَّرْ پادشاهبابِلآنها را مغلوبساخت، خداوند چنینمیگوید: «برخیزید و برقیدار هجومآورید و بنیمشرقرا تاراجنمایید.

29خیمهها و گلههایایشانرا خواهند گرفت. پردهها و تمامیاسبابو شترانایشانرا برایخویشتنخواهند بُرد و بر ایشانندا خواهند داد كهخوفاز هر طرف!

30بگریزید و بهزودیهر چهتمامتر فرار نمایید. ایساكنانحاصور در جایهایعمیقساكنشوید. زیرا خداوند میگوید: نبوكدرصّر پادشاهبابلبهضدّ شما مشورتیكردهو بهخلافشما تدبیرینمودهاست.

31خداوند فرمودهاستكهبرخیزید و بر امّتمطمئنكهدر امنیتساكناند هجومآورید. ایشانرا نهدروازهها و نهپشتبندها استو بهتنهاییساكنمیباشند.

32خداوند میگوید كهشترانایشانتاراجو كثرتمواشیایشانغارتخواهد شد و آنانیرا كهگوشههایمویخود رامیتراشند بسویهر باد پراكندهخواهمساختو هلاكتایشانرا از هر طرفایشانخواهمآورد.

33و حاصور مسكنشغالها و ویرانهابدیخواهد شد بهحدیكهكسیدر آنساكننخواهد گردید و احدیاز بنیآدمدر آنمأوا نخواهد گزید.»

34كلامخداوند دربارهعیلامكهبر ارمیا نبیدر ابتدایسلطنتصدقیا پادشاهیهودا نازلشده، گفت: 35«یهوهصبایوتچنینمیگوید: اینكمنكمانعیلامو مایهقوّتایشانرا خواهمشكست.

36و چهار باد را از چهار سمتآسمانبر عیلامخواهموزانید و ایشانرا بسویهمهاینبادها پراكندهخواهمساختبهحدیكههیچامّتینباشد كهپراكندگانعیلامنزد آنها نیایند.

37و اهلعیلامرا بهحضور دشمنانایشانو بهحضور آنانیكهقصد جانایشاندارند مشوّشخواهمساخت. و خداوند میگوید كهبر ایشانبلا یعنیحدّتخشمخویشرا وارد خواهمآورد و شمشیر را در عقبایشانخواهمفرستاد تا ایشانرا بالكلّ هلاكسازم.

38و خداوند میگوید: منكرسیخود را در عیلامبرپا خواهمنمود و پادشاهو سرورانرا از آنجا نابود خواهمساخت.

39لیكنخداوند میگوید: در ایامآخر اسیرانعیلامرا باز خواهمآورد.»